Vanuit het kinderdagverblijf ontvingen wij het bericht: 'medewerker positief getest op corona', shit! En nu?
Het betrof twee leidsters op Mia (3) haar groep. Die lieve, zorgzame leidsters zijn ziek geworden en nu loopt Mia ook risico. Per direct mag ze niet meer naar de opvang en moet ze in quarantaine tot ze op de vijfde dag na het laatste contact getest kan worden. Lauren (2) mag wel naar de opvang de dagen na dit bericht, maar mijn man en ik besluiten al snel haar ook thuis te houden. Al hoeven wij als compleet gezin pas in quarantaine na een positieve test van Mia, besluiten ook wij ons af te zonderen van onze (reeds schaarse) contacten. Je weet tenslotte maar nooit..
Op dag vijf ga ik met Mia naar de teststraat. Zo goed en kwaad als kan heb ik haar proberen voor te bereiden op de test en op een paar traantjes na doet ze het enorm goed. Met een diploma van dapperheid stappen we naar buiten.
Voor beide van onze meisjes had ik reeds een DigiD aangemaakt, je kunt je voorstellen hoe vaak ik heb ingelogd om te kijken of er al wat bekend was. Om half 10 in de avond zie ik een uitslag staan. Positief. Shit.
Even maak ik me zorgen, mijn kleine smurfje heeft corona! Horrorverhalen en angsten schieten door mijn hoofd. Snel genoeg realiseer ik me dat ze (nog) geen klachten heeft en dat het bij gezonde kindjes doorgaans weinig ziektebeeld brengt. Dus daar houden we ons aan vast.
Manlief en ik laten ons de volgende dag direct testen, wij testen beide negatief. Dat is een behoorlijke opluchting kan ik je vertellen, maar dat betekent niet dat we reeds veilig zijn. De GGD belt ons om Mia haar positieve uitslag te bespreken, een fijn gesprek met een competente en vriendelijke dame. Conclusie: verplichte quarantaine voor ons allen, waarbij wij als ouders ons nogmaals laten testen op dag vijf na het einde van Mia haar besmettelijke periode. Komende maandag dus.
We zitten nu een week met zijn vieren binnen, godzijdank allemaal nog klachtenvrij. Uiteraard slaat de verveling zo nu en dan toe, maar we slepen elkaar hier wel doorheen. Het is een hele omschakeling, Mia en Lauren gaan normaal gesproken vier dagen per week naar de opvang, deze verplichte tijd als fulltime gezin is voor ons allen wennen. We doen ons best om er het beste van te maken.
Wel ben ik jaloers op die geboren moeders, zo’n mama die haar kindje kan vermaken ongeacht de situatie, een gestructureerde dag kan volhouden en een dag doorkomt zonder al te veel schermtijd. Ik doe namelijk maar wat.. Om 10.00 uur zin in een tosti? Prima! Voor de tachtigste keer naar een flauw filmpje op YouTube kijken? Leef je uit. Een koekje voor het avondeten? Prima kind! Of ik na een half uur kleien nog zin heb om mee te gaan knutselen? Nope! We kunnen de quarantaine niet leuker maken, wel makkelijker.
Hopelijk wordt het maandag een negatieve uitslag, wat de meest positieve uitkomst is. Het leven loopt soms zo vreemd..
Reactie plaatsen
Reacties